Kendinizi farklı, yalnız, belki de “uzaylı” gibi hissediyor musunuz? Nöroçeşitlilik yelpazesinde olduğunuzu biliyor ya da şüpheleniyor musunuz? Peki tüm bu olanlara anlam vermek ve sıkıştığınız yerde çıkmak için bir ışığa mı ihtiyacınız var? “Evet” ise doğru yerdesiniz, okumaya devam edin!

1+8 haftalık Nöroçeşitli Dayanışma Programında bugüne dek utandığımız, gizlemeye kalkıştığımız, kendimize kızıp suçluluk duyduğumuz birçok özelliğimizin kaynağını anlayacağız. Belki de ilk defa azınlıkta olmamayı, tıpkı kendimiz gibi insanlarla bir arada olmayı deneyimleyeceğiz. Grubun güvenli ve kapsayıcı ortamı içerisinde deneyimlerinizi paylaşarak ve diğer üyeleri de dinleyerek yaşadığınız farklılıklarda ve zorluklarda yalnız olmadığınızı görebileceğiz. Acısıyla tatlısıyla bu insani mücadelemize şefkatle yaklaşabilmek için birlikte yumuşayacağız. Aynı zamanda değişim yaratmak istediğimiz noktada birbirimizin deneyimlerinden ve bilgilerinden faydalanma fırsatımız olacak. Son olarak, her hafta Uzm. Psk. Kardelen C. Ergin tarafından o haftanın seçili konusu ve yapılan paylaşımlara istinaden psikoeğitim ve toplu mentoring olacak. Bu sayede yıllar içerisinde danışanlarla olan birebire çalışmalarından, akademik birikiminden ve kişisel NÇ deneyiminden birikenleri de damıtıp işleme imkanımız olacak.

Eğer bu okuduklarınız sizi heyecanlandırıyorsa kalbinize kulak verin. Çeşitliliğimizle güzeliz ve birlikte kuvvetliyiz. Sizi de aramızda görmeyi çok isteriz.

NÇ DAYANIŞMA GRUBU İÇERİĞİ

NÇ VE KARDELEN

Ben Kardelen. Kendimi oldum olası “garip” bulmuşumdur ve bunun kötü bir gariplik olduğunu da düşünmemişimdir. Sadece normal olmadığımın uzun zamandır farkındaydım. NÇ diye bir şey olduğunu ve bu kavramın benim anlamlandırmakta zorlandığım özellikleri açıklamakta çok yardımcı olduğunu fark ettiğimden beri, bu konunun üzerine daha fazla eğildim. Tipikliğin dışında kaldığı söylenen yanlarımı tanımlamak için kullandığım kelimeler: utangaç, içine dönük, patavatsız, maymun iştahlı ve çocuksu.

2013 yılında bölümden arkadaşım DEHB teşhisi alınca “Kardelen sen de bir git istersen, sende de aynı şeyler var.” dediğinde DEHB’li bir başka arkadaşımın DEHB çalışan annesi ile iletişime geçtim. Kısa zamanda doktor karşısında normal, sıradan hayatımı anlatıyordum. Beni DEHB ile teşhis etti. Ben şaşkınım tabi. “Emin misiniz?” diye sordum “İlk 5 dakikada anladım ama kalan 25 dakikada da emin oldum” dedi. Ancak ben o kadar da emin değildim. Bana yazdığı ritalini aldığımda odamı toplamak bile mümkün oluyordu ve bu beni çok ürküttü. “Ben bu ilaca bağımlı olurum, bunsuz yapabilmeliyim.” dedim. Sonraki 7 yıl, o tek kutu ritalinin içinden birer tane ala ala yılda 2-3 tane ile geçirdim. Bu esnada da ara ara “Acaba ben otistik miyim? Haha, ya olsam şaşırmam valla.” diye düşündüğüm zamanlarım oldu. Hatta bunu başkalarına söylediğimde garipsemeleri, sanki “Kanser olsam keşke” demişim gibi bakmalarını da pek garipsedim.

O günden sonra ben DEHB ile ilgili çokça okumaya, konferanslara katılmaya başladım. Hem kitaplardan, hem sosyal medyadan, hem de makalelerden bilgi edinmeye çalıştım. Tabii ki konuya takılıp altını üzerine getirdikçe altından süreki otizm çıkmaya başladı. “Yok” diyorum “Olamaz, kendime olur olmadık şeyler bulmaya çalışıyorum. Kendimi ait olmadığım bir grubun içine koymaya çalışıyorum.” Ama bu esnada babam da kardeşim de otizm ölçeklerinde yüksek puanlar alıyorlar, kafam iyice karışıyor. En sonunda NÇ adı altında toplanan özelliklerin doğal olarak birbiri ile yüksek oranda örtüştüğünü ve tanı teşhis kriterlerinin geriden geldiğini anlıyorum. O dakikadan sonra o muyum bu muyum sorum bitiyor “Nöroçeşitliliğin bir ucundayım ben de işte, bu özelliklerim de bununla ilgili.” diyerek tek bir çatı altında anlam verip rahatlıyorum.

Sonra pandemi oldu, 7 aydır evlerden çalışır olduk. Ben pek çalışamıyordum tabi, bu da depresif semptomlarımı arttırıyordu. Yine bana 7 yıl önce DEHB diyen doktoruma gittim “Ya acaba gerçekten de DEHB isem? Yani biraz öyleyim ama pek de değilim muhtemelen bahane ediyorum.” diye düşünerek. Yeniden DEHB teşhisi aldım. Bu esnada psikoloğum da bana “Bariz DEHB” diyordu. Yüz yüze görüşebileceğim bir psikiyatrla devam etmem istendi, şu anda güncel olarak devam ettiğim doktoruma gittim “Ya DEHB değil derse? Ya bana ilaç yazmazsa” kaygısıyla şimdi de. Çünkü concerta ile artık yeniden normal biri gibi(?) hissediyordum. O da bana DEHB dedi. “Ya nasıl anladınız, nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz?” “Ben eminim ama istersen testler de yapalım eğer senin emin olman için yardımcı olacaksa.” dedi.

Kısaca ben Kardelen, 35 yıldır NÇ bir kişiyim (aslında herkes gibi ama ben biraz daha “garip” bulunan tarafın özelliklerine sahibim), son 12 yıldır bunun farkında olarak yaşayan, etrafı kendini fark etmemiş uzaylılarla bugünlere gelmiş bir uzman psikoloğum. Bu sebeple NÇ ile ilgili tüm bilgileri mıknatıs gibi çekip toplamaya çalışan biriyim. Özel ilgi alanlarım Harry Potter ve hakikat arayışı.

Gerek bilgilerimi gerek NÇ olarak yaşam deneyimimi kullanarak da NÇ Dayanışma Grubu’nu kurup, NÇ’lere yardımcı olmayı amaçladım.