Merhaba herkese, Henüz mektup yazma alışkanlığında düzenli olmadığımdan, rastgele zamanlarda yolluyorum size mektuplarımı. Bu yazı da mektuplarımdan biri. Benim yine bir haberim var. Henüz inzivayı paylaşmaya vakit bulamamışken, yine, bana göre çılgın bir işe kalkışıyorum. Hindistan’a gidiyorum! Bu benim için...

      En çok bu yazıda zorlandın. Yazamayacağına inandın. Başladın, bıraktın. Aman kimse zan altında kalmasın. Korktun değil mi? Evet. Nedir seni korkutmuş olan? Biz bizeyiz burada bizden başka kimseye okutmak zorunda değilsin yazdıklarını. Sanırım okutmak istiyorum. Daha doğrusu...

Bugünkü yazımın konusu: Allah’tan ümit kesilmezmiş. Bu lafın benden çıkmasını bekleyecek son kişi bendim. İşte o kadar dinden çıkmıştım. Dinden çıkışım o denli şiddetli olmuştu ki kendimi yeni bir dinin kucağına bırakıverdiğimi anlayamamıştım. Ama o ikinci din meselesine girmeden önce...