Altın saçlı kız

Onun yanında sen ne tam kendin hem de tam kendin gibisin sanki. Hayat taşardı onun gözlerinden, parmak uçlarından. Olduğu yerde döne döne etrafındaki her yere yaşam bulaştırırdı. Sen de bir yandan bütün bu doğurgan enerjiyi hayranlıkla izliyorsun, öte yandan da hepsine sahip olamamanın öfkesini hissediyorsun. Çıkmış pufun üzerine, dizlerinin üzerinde, kaldırmış kolları havaya, sanki halkına seslenecek “Yaşam felsefesi!” diyor. “Yaşam bilgisini sevmek!” “libenzphilosophie!!!” O coşkuyla seslenirken sen onun ışığını alçaltmak istiyorsun. Sen bu haldeyken yaşamdan bu kadar keyif alması sana dayanılmaz geliyor. Anlamaz anlamaz bakıyorsun ona. “Ya ‘libenzraum’ yok mu?” diye soruyor sana, mesajı havada asılı kaldığı için biraz sabırsız. “‘Lebensraum’ diyorsun.” diyorsun soğuk ve pes bir tonda. Ona aslında hiçbir şey bilmediğini göstermek istiyorsun. “He! Evet! ‘Lebensraum!’” diyerek devam ediyor. Onu aşağı çekmeye çalıştığını bile fark etmeyecek kadar seviyor yaşamı ve içindeki her şeyi. Ona yardımcı oldun, ona destek oldun, arkasını kolladın zannediyor, neşesi yerine geliyor. “Onu yaşam sevgisi bilgisi yap işte ‘Lebenssophiephili’ gibi.” Ama bunu da yanlış söyledi değil mi? Olsa olsa ‘Philolebensofie’ olur.   Bunu da mı bilerek yanlış yazdın?